انسانِ بیتربیت، کودکِ مسلح است
             
نویسنده: جواد ربانی
در فلسفه ربانی، انسان بدون تربیت، گرچه از نظر زیستی بالغ میشود، اما از نظر روحی و اخلاقی در همان سطح کودکانه باقی میماند. کودکِ بیتربیت با اسباببازی دعوا میکند؛ بزرگسالِ بیتربیت با موشک و قدرت. تفاوت در ابزار است، نه در منش.
اصل بنیادین: تربیت، شرط تحقق انسانیت
انسان، موجودی است نیازمند تربیت مستمر. تربیت، نه فقط وظیفه والدین و معلمان در کودکی، بلکه ضرورتی دائمی برای حفظ انسانیت در بزرگسالی است. موعظه و نصیحت و کلاس اخلاق در بزرگی...
بدون آن، انسان به موجودی خطرناک، خودمحور و ویرانگر بدل میشود.
شواهد قرآنی و روایی:
  
- وَ نَفْسٍ وَ ما سَوّاها * فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها (الشمس: ۷-۸)
 نفس انسانی آمادگی هر دو مسیر را دارد؛ تربیت است که او را به تقوا میکشاند.
  
- إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ (پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله)
 هدف بعثت، تربیت اخلاقی انسانهاست، نه صرفاً تعلیم یا حکومت.
  
- کُلُّکُمْ رَاعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِیَّتِهِ (نهجالبلاغه، حکمت ۳۴۰)
 هر انسان، مسئول تربیت خویش و دیگران است؛ این مسئولیت تعطیلبردار نیست.
شعار پیشنهادی:
انسانِ بیتربیت، کودکِ مسلح است؛ تربیت، سپر تمدن است.